Po odejściu krewnego, m. in. współmałżonka albo rodzica, na ogół odbieramy spadek. W niektórych sytuacjach bardzo cieszy on spadkobierców, ponieważ wiąże się z dużymi dochodami. Wtedy powinniśmy obowiązkowo zapłacić podatek do właściwego urzędu, bowiem wskazaną sytuację reguluje akt prawny z dnia 23 lipca 1983 r. o podatku od spadków oraz darowizn. Powinniśmy wspomnieć, że dziedziczy się nie tylko pieniądze oraz mieszkanie, ale też niespłacone pożyczki. Jeśli matka lub ojciec nie opłaci ich w czasie swojego życia, wtedy przechodzą na innych członków rodziny. Możemy się przed tym oczywiście uchronić, m. in. wyrzekając się dziedziczenia akceptując właściwą umowę. Trzeba udać się do profesjonalnego prawnika, który wytłumaczy nam sekrety prawa oraz podpowie, w jaki sposób trzeba działać.
Obiektem opodatkowania mogą być dla przykładu: dziedziczenie tradycyjne, otrzymywanie majątku na mocy testamentu, zachowek (jeśli spadkobierca był pominięty w testamencie), depozyty bankowe (w takim przypadku zmarły członek rodziny powinien oddać tzw. dyspozycję w przypadku śmierci), środki inwestycyjne, jak i wszelki dorobek znajdujący się w innym kraju (aczkolwiek w tym przypadku w chwili otwarcia spadku osoba otrzymująca spadek musi obowiązkowo posiadać polskie obywatelstwo bądź być polskim podatnikiem).
Trzeba spłacić też podatek wtedy, jak tylko uprawomocni się rozporządzenie sądu w sprawie spadku. Inaczej mówiąc, gdy sąd dopuści zyskanie spadku. Jeżeli angażujemy w rzeczonej sytuacji adwokata, wtedy on musi obowiązkowo nam dostarczyć zarządzenie sądu. Podobnie jest wówczas, gdy akt notarialny zaświadczający dziedziczenie będzie zarejestrowany.
Istnieje szereg okoliczności, w jakich krótko mówiąc nie powinniśmy opłacać podatku od dziedziczenia albo darowizny. W przepisach podaje się trzy klasy podatkowe. Do pierwszej zalicza się najbliższa rodzina: mąż, matka i ojciec lub rodzeństwo. Do drugiej należą dzieci siostry, wujowie lub współmałżonkowie rodzeństwa. Do trzeciej grupy przynależą pozostali nabywcy spuścizny. Kwoty wolne od podatku są określane zgodnie z klasą, do której należy spadkobierca. Dla pierwszej klasy jest to suma mniej więcej 10.000 zł, dla drugiej – powyżej 7.000 zł, zaś dla trzeciej – praktycznie 5.000 zł. W sytuacji, gdy wartość spadku w sumie nie przewyższy opisanych wcześniej kwot, w ogóle nie trzeba składać dodatkowych załączników do urzędu skarbowego.
Tymczasem, jeśli zdobędziemy spadek, jakiego wartość jest znacznie wyższa aniżeli stawka wolna od podatku, wówczas należy dostarczyć zaświadczenie podatkowe. Mamy obowiązek zrobić to w urzędzie mieszczącym się w miejscu zamieszkania dziedzica w czasie jednego miesiąca od dnia usankcjonowania wyroku sądu. Zaraz potem dostaniemy odpowiedź urzędu o wysokości podatku, który trzeba spłacić w ciągu dwóch tygodni. Podatek oscyluje w obrębie od paru do kilkunastu procent oraz jest uzależniony od zakwalifikowania do konkretnej grupy podatkowej.
Zgodnie z przepisami każdy dziedzic ma opcję zaniechania nabycia spuścizny, np. w przypadku, kiedy po zmarłym małżonku zostają jakieś nieuregulowane wierzytelności. W rozumieniu kodeksu cywilnego (art. 1048) dziedzic w niektórych przypadkach może zawrzeć umowę ze spodziewanym spadkodawcą, w jakiej odstępuje od przejęcia dóbr. Wspomnianą deklarację musimy poświadczyć przed otwarciem spadku i jest ona tworzona w wypadku śmierci testatora. Umowę trzeba zdecydowanie ustanowić u notariusza, ponieważ w innym przypadku nie będzie nigdzie uznawana.
Należałoby wspomnieć, iż pierwszym z fundamentalnych rezultatów wyrzeczenia się dziedziczenia jest kompletne usunięcie ze spadkobrania dzieci, wnuków i kolejnych bliskich. Nie można także w owej sytuacji dostać zachowku.
Po zrezygnowaniu z przejęcia dóbr można wnioskować o wznowienie rzeczonego prawa w dwóch sytuacjach:
1. Spadkodawca wpisuje nas w akcie „ostatniej woli” – tutaj w ogóle nie chodzi o otrzymywanie majątku z ramienia ustawy, lecz o spadkobranie z ramienia testamentu.
2. Mamy możliwość iść jeszcze raz do rejenta i podpisać umowę o odtworzenie prawa do spuścizny.
Każdy z nas posiada przywilej do spisania testamentu i wykluczenia z niego pewnych członków rodziny, m. in. wszystkich, którzy od kilkunastu lat nie interesowali się naszym losem. Ponadto jedyną osobą wpisaną do testamentu będzie ktoś spoza rodziny. Zachowek przysługuje dzieciom, wnukom, osobom w związku małżeńskim oraz rodzicom, którzy:
Jeśli zajął Cię niniejszy artykuł, wejdź w link obok – Prawnik Toruń – a znajdziesz dużo więcej wiadomości, przykładowo konsultacje prawne.